600 047 942
·
kancelaria@zespolradcow.pl
·
Pon - Pt 09:00-17:00, Częstochowa, ul. św. Rocha 6

Sprawy Cywilne

Sprawy cywilne

W ramach prowadzenia spraw cywilnych kancelaria udziela porad prawnych oraz reprezentuje Klientów zarówno na etapie przedsądowym, jak i sądowym, w szczególności w sprawach z zakresu:

  • Zobowiązań:
    • roszczenia o zapłatę należności
    • roszczenia o odszkodowanie i zadośćuczynienie
    • przygotowanie projektu umowy cywilnoprawnej
    • odwołanie darowizny nieruchomości
    • rozwiązanie umowy dożywocia
    • zamiana dożywocia na rentę
  • Spraw spadkowych:
  • stwierdzenie nabycia spadku
  • dział spadku i zniesienie współwłasności
  • zachowek
  • uznanie za zmarłego
  • uzyskanie zgody sądu na odrzucenie spadku w imieniu małoletniego
  • doradztwo w sprawach z zakresu sporządzania umów dotyczących spadku (np. zrzeczenie się dziedziczenia)

Czym jest prawo cywilne?

Prawo cywilne posiada status gałęzi prawa, przez co należy rozumieć spójny i uporządkowany zespół norm prawnych, regulujący określoną kategorię stosunków majątkowych i osobistych między autonomicznymi podmiotami, w oparciu o zasadę równorzędności tych podmiotów.

Nazwa gałęzi „prawo cywilne” etymologicznie pochodzi z prawa rzymskiego.

Normy prawa cywilnego są przede wszystkim umiejscowione w Kodeksie cywilnym, jednak Kodeks cywilny nie jest ich wyłącznym źródłem, mianowicie normy te zawarte są również w innych kodeksach tj. Kodeks spółek handlowych, Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz wielu innych ustawach tj. Prawo wekslowe, Prawo autorskie, Ustawa o księgach wieczystych i hipotece itd.

Kodeks cywilny jest zbudowany w oparciu o system pandektowy (wypracowany w XIX-wiecznej doktrynie niemieckiej przede wszystkim pod wpływem recepcji prawa rzymskiego), co oznacza, że podzielony jest na następujące działy:

  • Część ogólną – regulującą zagadnienia wspólne dla całej gałęzi prawa cywilnego

  • Prawo rzeczowe – regulujące prawo własności i innych praw do rzeczy i zwierząt

  • Prawo zobowiązań – regulujące zasady wymiany dóbr i usług pomiędzy podmiotami

  • Prawo spadkowe – regulujące zasady przejścia praw majątkowych po osobie zmarłej na inne podmioty.

Sprawy cywilne podlegają kognicji sądów powszechnych oraz Sądu Najwyższego w oparciu o przepisy Kodeksu postępowania cywilnego. Należy przy tym pamiętać, że nie wszystkie sprawy cywilne rozstrzygane są przez sądy powszechne, co nie pozbawia tych spraw przymiotu spraw cywilnych. Również umiejscowienie normy w konkretnym akcie prawnym nie rozstrzyga o jej charakterze, przykładowo można wskazać na Kodeks spółek handlowych. Zawiera on zarówno normy cywilnoprawne, jak i karnoprawne. Dlatego podstawowym kryterium wyodrębnienia norm prawa cywilnego jest kryterium metody regulacji i wzajemnej pozycji stron stosunku prawnego względem siebie: prawo cywilne reguluje stosunki prawne między równorzędnymi i autonomicznymi podmiotami.

Równorzędność podmiotów prawa cywilnego oznacza, że osoby fizyczne i prawne działające jako podmioty prawa cywilnego traktowane są tak samo, co należy rozumieć jako brak podporządkowania, tzn. możliwości władczego kształtowania sytuacji prawnej jednego podmiotu przez inny podmiot. Występowanie elementu władztwa charakterystyczne jest natomiast dla stosunków administracyjnoprawnych, gdzie jeden z podmiotów zajmuje pozycję nadrzędną i może w sposób władczy wpływać na pozycję prawną drugiego podmiotu, np. poprzez nałożenie obowiązków.

Stosunkiem cywilnoprawnym nie jest stosunek między sądem, a biegłymi sądowymi. Roszczenie o wynagrodzenie biegłego za opinię sporządzoną na zlecenie sądu lub prokuratora nie może być dochodzone w trybie powództwa cywilnego. Natomiast stosunkiem cywilnoprawnym będzie stosunek między biegłym, a uczestnikiem postępowania, jeśli biegły sporządził opinię prywatną na zlecenie uczestnika postępowania.

Podobnie stosunkiem cywilnoprawnym nie jest stosunek między szkołą, a uczniem albo nauczycielem a uczniem. Ze względu na podporządkowanie ucznia stosunek ten ma charakter administracyjnoprawny, dlatego nie jest dopuszczalne dochodzenie w postępowaniu cywilnym przed sądem powszechnym np. zmiany świadectwa szkolnego.

Stosunkiem cywilnoprawnym jest natomiast stosunek prawny, jaki powstaje między użytkownikiem wieczystym, a właścicielem gruntu, którym jest odpowiednio Skarb Państwa, albo jednostka samorządu terytorialnego, w sytuacji wystąpienia przez użytkownika wieczystego z roszczeniem o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności. Strony tego stosunku zajmują względem siebie równorzędne pozycje.

Równorzędność podmiotów prawa cywilnego ma charakter prawny i formalny, natomiast nie zawsze faktyczny, co oznacza, że nierzadko jedna ze stron stosunku prawnego dysponować będzie przewagą ekonomiczną. Przewaga ekonomiczna nie będzie oznaczać braku formalnej równorzędności stron i nie pozbawia stosunku charakteru cywilnoprawnego. Łagodniejsze traktowanie określonych kategorii stron prawa cywilnego np. konsumentów, nie ma na celu postawienia jednej ze stron stosunku prawnego w uprzywilejowanej pozycji, ale zniwelowanie faktycznej przewagi, w celu zapewnienia faktycznej równości stron.

Z kolei autonomia podmiotów prawa cywilnego przejawia się w swobodzie podejmowania decyzji w dokonaniu czynności prawnej, wyborze drugiej strony stosunku prawnego oraz kształtowaniu jego treści. Podstawowym przejawem autonomii podmiotów prawa cywilnego jest zasada swobody umów wyrażona w art. 3531 Kodeksu cywilnego.

Stosunki cywilnoprawne mogą również powstawać z mocy prawa, a strony tych stosunków nie zawsze mają wpływ na ich treść (np. odpowiedzialność deliktowa). Zawarcie określonej umowy może być także nakazane, np. podmioty lecznicze obligatoryjnie muszą zawrzeć umowę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub energii jest zobowiązane do zawarcia umowy o przyłączenie do sieci z podmiotami ubiegającymi się o przyłączenie do sieci. Powstanie stosunku prawnego na podstawie ustawy, bez woli stron tego stosunku oraz bez możliwość wpłynięcia na jego treść, nie pozbawia stron tego stosunku cechy autonomiczności, np. stosunek prawny między Narodowym Funduszem Zdrowia, a podmiotem prowadzącym aptekę, gdzie przedmiotem tego stosunku jest refundacja kosztów leków po niższych cenach.

Zasada autonomii podmiotów prawa cywilnego stanowi realizację zasady wolności działalności gospodarczej, wskazanej w treści art. 20 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz gwarantowanej przez art. 31 ust. 1 Konstytucji wolności. W ten sposób prawo cywilne przyznaje podmiotom prawa możliwości samodzielnego decydowania o powstaniu, treści i zakończeniu stosunków prawnych.

Poszukujesz skutecznego radcy prawnego?

Skontaktuj się z nami: 516 033 145 oraz 660 456 504

kancelaria@zespolradcow.pl
· Pon – Pt 09:00-16:00