Sprawy pracownicze
W zakresie spraw ze stosunku pracy kancelaria zapewnia reprezentację Klientów w postępowaniach o:
ustalenie istnienia stosunku pracy
Prawo pracy to gałąź prawa regulująca normy prawne związane ze stosunkiem pracy, na które składają się prawa i obowiązki pracowników oraz pracodawców.
Przedmiotem prawa pracy są społeczne stosunki pracy związane z pełnieniem pracy dobrowolnie podporządkowanej. Ich unormowanie przez prawo oznacza, że są one równocześnie stosunkami prawnymi. Na społeczne stosunki pracy składają się relacje między pracownikiem, a pracodawcą. Podstawowym aktem prawnym regulującym stosunek jest Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, w świetle którego przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca do zatrudniania pracownika za odpowiednim wynagrodzeniem. Taki rodzaj zatrudnienia zawsze będzie traktowany jako stosunek pracy, bez względu na nazwę zawartej przez strony umowy. Nie jest dopuszczalne zastąpienie umowy o pracę umową cywilnoprawną przy zachowaniu warunków opisanych powyżej. Na podstawie stosunku pracy nie jest możliwa praca nieodpłatna, bowiem istotą stosunku pracy jest jego odpłatność. Zatem wynagrodzenie za pracę jest obowiązkowym i okresowym świadczeniem ze stosunku pracy, którego pracownik może skutecznie się domagać.
Stosunek pracy może powstać na podstawie:
umowy o pracę
powołania
wyboru
mianowania
spółdzielczej umowy o pracę.
Podstawowym źródłem prawa pracy jest Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy oraz akty wykonawcze do Kodeksu pracy. Takimi aktami wykonawczymi są na przykład:
Rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 8 grudnia 2015 r. w sprawie wniosków dotyczących uprawnień pracowników związanych z rodzicielstwem oraz dokumentów dołączanych do takich wniosków
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy
Rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 grudnia 2016 r. w sprawie świadectwa pracy.
Niektóre zagadnienia z zakresu stosunków pracy regulują inne ustawy jak np.:
Ustawa z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2018 r. poz. 1969)
Ustawa z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1563).
Źródłami prawa pracy są też:
układy zbiorowe pracy, zawierane pomiędzy pracodawcami lub ich organizacjami i organizacjami związków zawodowych. Układy takie mogą w sposób bardziej korzystny określać uprawnienia pracownicze uregulowane w kodeksie pracy lub innych przepisach
oparte na ustawie porozumienia zbiorowe
regulaminy pracy, regulaminy wynagradzania oraz statuty. Regulaminy i statuty mogą określać uprawnienia pracownicze w sposób bardziej korzystny niż przepisy Kodeksu pracy oraz układów zbiorowych pracy.
Do nadzoru i kontroli przestrzegania przepisów prawa pracy upoważnione są: Państwowa Inspekcja Pracy, społeczna inspekcja pracy a także Państwowa Inspekcja Sanitarna (w zakresie przepisów higieny pracy i warunków środowiska pracy).
Spory z zakresu prawa pracy rozstrzygają sądy pracy. Kodeks pracy stanowi jednak, że przed skierowaniem sprawy do sądu pracodawca i pracownik powinni dążyć do polubownego załatwienia sporu.
